ستایش پروردگار هستی

الحمد لله رب العالمین

همه سپاس‏ها و ستایش‏ها تنها سزاوار خداوند، یعنی کارگردان همه هستی است.

معنای واژگان:
« حمد » به این معناست که شخص آگاه و خردمند از روی شگفتی و شگفت زدگی و با فروتنی، ازشخص صاحب کمال و خردمند صاحب اختیاری، به خاطر زیبایی و شکوهمندی‏اش با بزرگی یاد  کند و به خاطر کمالی که در او می‏بیند به سپاس و ستایش و بزرگ‏داشت اوبپردازد و شخصیت او را از هرگونه کاستی و پیرایه‏ای پاک بشمارد و پیراسته بداند.
« رب » از ماده‏ی ربوبیت به معنای سوق دادن و قرار دادن چیزی در مسیر کمال آن است و خداوند متعال از آن جهت رب نام گرفته است که هر چیزی را - همان گونه که باید و شاید- به سوی کمال شایسته‏اش سوق و گرایش می دهد.
« عالمین » جمع عالم و به معنای مجموعه‏ی همه‏ی بخش های هستی و گوشه گوشه‏ی گیتی است که شامل عالم دنیا و عالم پس از مرگ و حدفاصل میان آن‏دو ( عالم برزخ ) می باشد و نیز اشاره به عالم ماده و معنا و طبیعت و ماوراء طبیعت دارد.

معنای آیه:
بنازم به زیبایی و شکوه خدایی که کمال بی‏اندازه‏والا و جمال وصف ناشدنی زیبایش همه جهان و جهانیان را یک‏جا شگفت زده کرده و غمزه‏ی شکوهش همه را یکباره به سوی خود کشانده و پیشانی هر جان‏دار و بی‏جانی بر خاک بندگی‏اش مالیده است. بی‏آنکه دامان شکوهش آلوده گردد یا بر چهره‏ی کبریایش گردی بنشیند.