بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند مهرورز مهربان

معنای واژگان:
« اسم » به معنای نام و نشان است.
« الله » واژه ای است که معنای آن برای همه قابل فهم است و حقیقت آن خاستگاه همه‏ جهان و جهانیان و بزرگترین نمود ذات هستی است.
« رحمان و رحیم » به معنای مهرورزی و مهربانی است. رحمان، اشاره به فراگیربودن مهر ورزی خداوند متعال و رحیم، اشاره به حکمت خداوند متعال در مهرورزی دارد. به این ترتیب، خداوند متعال به اقتضای اسم رحمان و رحمانیت خود به همگان مهر می‏ورزد و همه از این نعمت فراگیر الهی بهره‏مندند و هر کسی می‏تواند بر سر این سفره بنشیند:
« باران رحمت بی‏حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی‏دریغش همه جا کشیده ».
از سوی دیگر، اقتضای رحیمیت و اسم رحیم خداوند متعال این نیست، بلکه این رحمت اختصاص به مومنان در دنیا و آخرت دارد.
معنای آیه:
بنابراین « بسم الله الرحمن الرحیم » دلالت بر همه چیز دارد و کلیدگنجینه‏ی عالم است:
          « بسم الهِ الرّحَمان الرّحیم     هست کلید در گنج حکیم »

هرکس هرچه بخواهد درآن هست.
شاه‏کلید هر قفل بسته و راهنمای هر جوینده‏ی خسته و ناخسته و نشان گم‏شده‏ی هر پوینده‏ی وارسته و ریشه‏ی هر گیاه رسته و نارسته است.

آینه‏ی تمام نمای هرخوبی و بدی و سرمایه‏ی بزرگ عالم و سرچشمه‏ی هر چیز و دادرس هرکس و الفبای هر سخن و سرنخ هر کلاف باز و بسته و سررشته‏ی هر بافته و نبافته‏ است.
رونق و کساد هر بازار و آغاز و انجام هر پدیده‏ی پنهان و آشکار است.

کاستی و بدنهادی در آن راه ندارد، اگرچه هر شر و خیر ( هر کاستی و تمامیتی) از آن پیدا و پدیدار شده و هر پدیده ای از آن آشکار گشته است.
هر کوششی بی کشش آن بی‏نتیجه و هر آمیزشی بدون آن عقیم و نابارور خواهد بود.
هر تلاشی که بدون آن آغاز شود، نافرجام و هر راهی که بدون آن پیموده شود بی‏سرانجام خواهد بود.
نردبان هر بالابلندی و کمینگاه هر شکار و کمندی است. دست مایه‏ی هر سود و زیان و ساختار هر کلام و بیانی است.
هیچ قلمی بی‏ این جوهر، نویسا و هیچ زبانی بی‏آن گویا و هیچ جمالی بی‏آن زیبا نیست.

مایه‏ی پیدایش هر کار و بار  و سایه‏ی آسایش از هر گل و هر خار است.

غفلت از این حقیقت، پشت‏کردن به آفتاب زندگی و گرفتارشدن در سرمای زمستان دل افسردگی است.
برآورنده‏ی هر نیاز و شرط قبولی هر نماز است.
ریسمان درهم تنیده ای است که دست آویز رهایی از هر چاهی است و چراغ پرتو افکنی است که روشنگر هر کوره راهی است.
گفتن این ذکر برای همه سودمند و تکرار این ورد برای همه قابل تجویز است. نقل هرمجلس و سرمایه‏ی هر مفلس است. امید هر بی‏پناه و پشتوانه‏ی هر ستم‏دیده‏ی بی‏گواه است.